- «او در یک نمایشنامهی اخلاقی که ایرانیان انتظار دیدنش را در صحنهی سیاسی داشتند، به یک نیاز اساسی آنها پاسخ گفت. این نمایشنامه به ایرانیان اجازه میداد که از حاکم خودکامه اطاعت، و حتی گاهی اوقات او را تحسین کنند؛ اما این امر مستلزم آن بود که در بعضی جاها مردی وجود داشته باشد که «فارغ از خود» و با قدرت، به حاکم خودکامه نه بگوید. بسیاری از ایرانیان معتقدند تا مادامی که آهسته و اغلب پنهانی ضدّ قهرمان را میستایند، احساس نمیکنند روحشان به وسیله قدرت تسخیر شده است؛ و امیدوارند حاکم خودکامه که از این تقسیمِ پنهانی وفاداریها آگاه است، در طرز رفتار با اتباعش محتاطتر عمل کند.»
- تفسیر بینظیری از رُی متحدّه استاد تاریخ خاورمیانه دانشگاه هاروارد درباره محمد مصدق که میتواند از او فراتر رود. در واقع این تحسین پنهانی ضدّ قهرمان قرار نیست کنش قهرمانانهای را در صحنهی سیاست عملی تا به انتها پیش برد، بلکه صرفاً نوعی تسویه حسابِ جمعیِ ناخودآگاه است با خود، ادای دینِ وجدانهای معذّب ولی باورمند به دنیای رئالیسم. این خیل ستایندگان ممکن است بده بستانهایی هم با کیش شخصیتپرستان داشته باشند اما در نهایت خوب میدانند کارها از مجرای دیگری است که پیش میرود.
برچسبها: Iranianism, سیاست