پژوهشگران عرصه افیونِ توده ها شناسی، در پژوهش ها و کتب و مقالات متعدد، جمله کلیدی اِوا امشب جومونگ داره؟ را از لحاظ هژمونی عقل موخر، با چالش بنیادی بشر: یعنی میگی واقعا خدا وجود داره؟ قیاس کرده و آن را فاجعه قرن بیست و یکم قلمداد نموده اند. پروفسور جوادو خیابانوپولوس استاد جامعه نشناسی کالج جان هاپهاپو در مقاله ای تحت عنوان «بیایید شادی کنیم» می نویسد: توده ها قهرمانانی را میخواهند که در پس نگاههای بز اخفش وار خود کمی حس اندیشیدن را منتقل میکنند ولی فقط تا همین حد و نه حتی یک کم بیشتر.وی در ادامه خاطرنشان میکند که: اشتباه نکنید، این اسمش تهاجم فرهنگی نیست زیرا تهاجم فرهنگی موجب فکر کردن میشود نه نگاه بز اخفش وار.تا به حال شنیده اید کره جنوبی بخواهد به جایی تهاجم فرهنگی کند؟البته که نه، حتی فکرش هم خنده دار است.تهاجم فرهنگی را فقط غرب انجام میدهد زیرا عقده خودکم بینی دارد و به همین دلیل باقی ملتها را به تفکر وامیدارد.و چنین ادامه میدهد: کسانی بر این عقیده پای میفشارند که اینگونه قهرمان پروری ها و منجی طلبی ها موجب سلب احساس مسئولیت از جامعه میشود.خوب مگر مردم چه میخواهند جز سلب مسئولیت ازشان؟! خیابانوپولوس همچنین بعد از اشاره به میانمایگی درجه یکی که مطلوب توده هاست مینویسد:ببینید،هرطور که تصور کنید زنان زیبای نابکار جذاب تر از پیرعفریته های پاکدامنند ولی اگر نمی توانید رومانس وحشی غرب را تحمل کنید،کافیست رومانس و شیدایی نصفه نیمه شرقی را تا جایی که قابل نمایش است جایگزین کرده و باقی کار را به تخیلات مخاطبانتان بسپارید.بدینسان هم ذهن را از مسائل بنیادی منحرف میکنید و هم لذت سلب مسئولیت از سرنوشت را به عوام ارزانی میدارید.اینک شما یک آدم شاد هستید.